حسن علی خانی؛ نرجس سیاری
چکیده
مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی ﺗﺄﺛﻴﺮ ورزش صبحگاهی بر اساس حرکات هماهنگ بر فرایند خودتنظیمی شناختی هیجان در دانش‌آموزان پسر پایۀ دوم ابتدایی است.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون، همراه با گروه کنترل بود. بدین‌منظور 40 نفر از دانش‌آموزان دوم ابتدایی به روش نمونه‌گیری در دسترس، انتخاب و سپس ...
بیشتر
مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی ﺗﺄﺛﻴﺮ ورزش صبحگاهی بر اساس حرکات هماهنگ بر فرایند خودتنظیمی شناختی هیجان در دانش‌آموزان پسر پایۀ دوم ابتدایی است.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون، همراه با گروه کنترل بود. بدین‌منظور 40 نفر از دانش‌آموزان دوم ابتدایی به روش نمونه‌گیری در دسترس، انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. از پرسشنامۀ تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج در هر دو مرحلۀ پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. با توجه به دستورالعمل‌های فدراسیون ورزش همگانی و طراحی پژوهشگر، گروه آزمایش طی هشت هفته، هر هفته پنج روز و هر روز به مدت20 دقیقه به ورزش صبحگاهی بر اساس حرکات هماهنگ پرداختند و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس با سطح معنا‌داری 0/05 توسط نرم‌افزار با اس پی اس اس 24 انجام گرفت.یافته‌ها: تمرینات ورزش صبحگاهی بر بهبود خودتنظیمی هیجان دانش‌آموزان تأثیر معنا‌دار داشت و سبب افزایش آن شد. نتایج آزمون لاندای ویکلز (0/0001=P) و آزمون تقابل درون و برون‌گروهی در گروه آزمایش (0/0001=P) و گروه کنترل ( 0/09= P) نشان‌دهندۀ پیشرفت و تفاوت معنا‌دار گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود.نتیجه‌گیری: شرکت در تمرینات ورزش صبحگاهی بر اساس حرکات هماهنگ، سبب افزایش خودتنظیمی هیجان دانش‌آموزان می‌شود. ازاین‌رو پیشنهاد می‌شود مربیان ورزش و مسئولان مربوطۀ آموزشگاه‌ها، ورزش صبحگاهی را بر این اساس در برنامۀ روزانۀ مدارس در نظر بگیرند.
